Saturday, April 28, 2007

No tree no talk - On ne peut me connaitre

On ne peut me connaitre
Mieux que tu me connais

Tes yeux dans lesquels nous dormons
Tous les deux
Ont fait a mes lumieres d' homme
Un sort meilleur qu' aux nuits du monde

Tes yeux dans lesquels je voyage
Ont donne aux gestes des routes
Un sens detache de la terre

Dans tes yeux ceux qui nous revelent
Notre solitude infinie
Ne sont plus ce qu' ils croyaient etre

On ne peut te connaitre
Mieux que je te connais.

PAUL ELUARD, Les Yeux Fertiles

Saturday, April 14, 2007

no tree no talk - είσαι πάντα εσύ

πίσω απ' τα χρόνια

πίσω απ' τους μήνες

πίσω απ' τις μέρες

στο λευκό του ουρανού

στο γαλάζιο της θάλασσας

στους ίσκιους της μέρας

στη λάμψη της νύχτας

είσαι πάντα εσύ

ανάσας μικρό συννεφάκι

είσαι πάντα εσύ

γλυκιά

λεπτή

ομορφιά

Tuesday, April 3, 2007

ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΠΑΤΕΡΑ ΚΑΙ ΓΙΟΥ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΜΗΛΙΑ (2)

- Γιε μου, γιατί θέλεις να σταματήσουμε στη μέση τη συζήτησή μας;

- Μπαμπά μου, θα τον συνεχίσουμε το διάλογο, αλλά τώρα θέλω να μιλήσουμε για ένα άλλο "καυτό" θέμα...

- Ποιό;

- Να, θα σε ρωτήσω για τα blogs...

- Χμμ, σε ακούω...

- Τι λογής είναι οι άνθρωποι που γράφουν στα blogs;

- Καλοί.

- Όλοι;

- Όλοι.

- Κι αυτοί που μπαίνουν και βρίζουν;

- Κι αυτοί.

- Δεν καταλαβαίνω..
- Κοίτα, διαβάζοντας τις «βρισιές», μπορεί ο blogούχος να σκεφτεί καλύτερα αυτά που γράφει και να το κλείσει το μπλογκ του. Έτσι ο «υβριστής» θα έχει κάνει μια καλή πράξη, άρα είναι καλός!
- Μα… αυτό ισχύει μόνο αν δεχτούμε ότι τα μπλογκ είναι κάτι κακό.
- Ναι.
- Μα…
- Δεν έχει μα και ξεμά. Εσύ δε με ρώτησες τι σόι είναι τα μπλογκ, αλλά τι είναι αυτοί που γράφουν στα μπλογκ.
- …….
- Λοιπόν, για να μην πολυλογούμε θα σου πω μερικούς τύπους που γράφουν στα μπλογκ . Προηγουμένως όμως σου λέω ότι υπάρχουν πάρα πολλοί, απλώς εγώ θα αναφέρω μερικούς.
- …..
- 1. αυτοί που νομίζουν ότι κάνουν θεάρεστο έργο. Γράφουν συνήθως για θέματα θρησκευτικά, κοινωνικά και πολιτικά.
- 2. αυτοί που κάνουν τους δημοσιογράφους (μπορεί να είναι κιόλας). Αυτοί γράφουν για όλα τα «επίκαιρα» θέματα.
- 3. οι μανιακοί της πολιτικής, σοβαροί και φαιδροί
- 4. οι παθιασμένοι χομπίστες
- 5. αυτοί που θέλουν να «πλασάρουν» τον εαυτό τους επαγγελματικά. Εδώ εντάσσονται οι πάσης φύσεως εκκολαπτόμενοι (συγγραφείς, ηθοποιοί, των ΜΜΕ κλπ. )
- 6. αυτοί που τους αρέσει να προβάλλουν τον εαυτό τους χωρίς φανερό λόγο
- 7. αυτοί που τους αρέσει να βγάζουν στα φόρα τα σώψυχά τους
- 8. αυτοί που θέλουν να γράφουν ως λογοτέχνες (ποιητές και πεζογράφοι)
- 9. αυτοί που θέλουν να επικοινωνούν με άλλους για διάφορους λόγους (υποκατάστατο κοινωνικής επαφής, φιλίας κλπ.)
- 10. αυτοί που ψάχνουν με ομολογημένο ή ανομολόγητο σκοπό τη στενότερη επαφή…
- Σταματώ όμως εδώ. Εξάλλου ακόμη και μέσα στο μικρό αυτό δείγμα θα είδες αρκετές επικαλύψεις. Και είναι απόλυτα φυσικό.
- Πατέρα, είσαι κακός, άδικος, άκαρδος. Δε δείχνεις καμιά συμπόνια ή έστω κατανόηση γι’ αυτούς που ολημερίς κι ολονυχτίς λειώνουν τα πληκτρολόγια… Εγώ άλλα πράγματα είδα στα μπλογκ…. Πόνο, ανάγκη για επικοινωνία, κραυγές για βοήθεια….
- Υπάρχουν κι αυτά, αλλά μάλλον έμμεσα, τουλάχιστον συνήθως. Πάντως αν προσέξεις, θα δεις ότι από τα δημοφιλέστερα θέματα (για πολλούς το δημοφιλέστερο) είναι το sex, φανερά ή συγκαλυμμένα. Το πάνε από δω, το πάνε από κει, όλο στο sex το φέρνουνε.
- Ναι, αυτό το έχω παρατηρήσει κι εγώ, αλλά τι πειράζει;
- Τίποτα δεν πειράζει!... Για μπλογκ μιλάμε … Απλώς εδώ τώρα μελετάμε λίγο την ανθρώπινη υπόσταση…
- Ε;….
- Μαζί με το sex υπάρχει και κάτι άλλο που φοριέται πάρα πολύ στα μπλογκ. Δεν είναι θέμα, αλλά πρακτική που έχει γίνει στην ουσία θέμα. Μιλάω για τον αλληλοθαυμασμό. Γράφει κάτι κάποιος στο μπλογκ του και του γράφουν οι άλλοι «θαυμάσιο», «υπέροχο» και τα τοιαύτα. Αντιστοίχως γράφει κι αυτός στους άλλους παρόμοια.
- Ναι, το έχω δει.
- Θα σου πω τώρα ένα παράδειγμα. Θα έχει πέσει στη αντίληψή σου μια συνήθεια των bloggers να δίνουν μερικές λέξεις (4-5) σε φίλους για να γράψουν με αυτές ένα κείμενο. Μερικοί γράφουν σύντομα κείμενα και μερικοί σελίδες επί σελίδων. Ήταν λοιπόν ένας τύπος που του είχε δώσει κάποιος μερικές λέξεις κι αυτός γέμισε σελίδες με κώ…, μου…., πού…., βυζ…., ψω…., αρχ… Περιέγραψε πώς έπαιζε το πουλί του (πράγμα που τον εντάσσει στους νατουραλιστές), και εξέθεσε και σκέψεις, όπως ότι το καυλί του είναι η υπέρτατη αξία – κάτι σαν την Ιδέα του Αγαθού του Πλάτωνα (πράγμα που τον εντάσσει στη στοχαστική πεζογραφία).
- Λοιπόν;
- Λοιπόν, κρέμασε το «αριστούργημα» και καμαρώνοντας έδωσε με τη σειρά του κι αυτός μερικές λέξεις σε φίλους και γνωστούς. Ένας από τους αποδέκτες ήταν μια κυρία που γράφει στο μπλογκ της με μεγάλη συχνότητα
κείμενα που ομολογουμένως δεν έχουν καμιά σχέση με το παραπάνω «αριστούργημα». Η κυρία, αφού χαρακτήρισε «θαυμάσιο» το κείμενο του τύπου, αποφάσισε να δεχτεί την πρόσκληση/πρόκληση και να «εμπνευσθεί» από τις δοθείσες λέξεις. Της έλειπε η έμπνευση; Δε νομίζω. Για να καταλάβεις όμως το «μηχανισμό» της αμοιβαιότητας, σου λέω και το εξής. Ο τύπος παρακολουθούσε καιρό το μπλογκ της κυρίας και καθημερινώς παρενέβαινε με σχόλια κολακευτικά για τα κείμενα και την ίδια.

(Συνεχίζεται)